Nazywam się Aiko, pochodzę z Japonii i mam 16 lat. Z powodu utraty pracy moich rodziców, przeprowadziłam się do Polski. Obawiałam się tego czy ludzie mnie zaakceptują. Ubieram się na styl Lolita, niewiem jak mogą odebrać mnie rówieśnicy. Bałam się też podróży samolotem. Mam lęk wysokości, myślałam, że zaraz zwymiotuje! Właśnie otworzyłam drzwi do mojego nowego domu. Był wielki, myślałam, że będzie pusty, a jednak rodzice zadbali o to, by było nam dobrze. Zakochałam się w moim pokoju...był piękny, aż brak mi słów. Był bardzo uroczy, miał wiele poduszek, plakatów, a wszystko było utrzymane w moim stylu. Rozpakowałam się i patrzyłam w ścianę, tak bardzo się bałam pójścia do szkoły. Chciałabym mieć przyjaciół...ale co pomyślą, gdy zobaczą moje włosy czy sukienke? Niewiem, ale próbowałam się uspokoić i wmówić, że będzie dobrze. Zapomniałam nawet o tym, że podróż trwała bardzo długo i że już jest noc! Szybko przebrałam się w moją uroczą piżamkę i wyskoczyłam do łóżka. Nie mogłam spać, nie lubię tego. Usłyszałam dźwięk budzika. Tak bardzo nie chciałam wstawać no, ale cóż życie. Ubrałam się w moją cudną sukienkę, wyczesałam włosy, zjadłam śniadanko i zostało mi prawie 20 minut wolnego czasu, mam teraz bardzo blisko do szkoły, zaledwie jedna ulica. Patrzyłam się w zegar i czułam, że zaraz umrę ze strachu. Tak długo sie zagapiłam, że prawie bym się spóźniła do szkóły, tego by brakowało! Ubrałam buty i wyszłam z domu. Próbowałam głęboko oddychać i uspokoić się. Doszłam do szkoły i otworzyłam drzwi. Miałam wrażenie, że każdy się na mnie gapi. Nie miłe uczucie. Poczułam wiele komentarzy dochodzących zza moich pleców. Właśnie przebrałam buty i szłam do szatni, by odwiesić je. Zobaczyłam chłopaka, który patrzył w moją stronę. Zawstydziłam się, patrzył mi prosto w oczy, gdy nagle zobaczyłam, że zaczął się ze mnie śmiać, również prosto w oczy...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~♡
Dziękuję za przeczytanie tego rozdziału i pozdrawiam Kawaii-chan ! ♥
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz